Niet veel soeps

Oudste zapdochter, die in twijfel hangt tussen puber en jongvolwassene:

– Zeg dat eten is hier niet veel soeps hoor, couscous, bah, dat een mens daarmee zijn maag kan vullen. Is er niks anders?

Wij, kennen haar ook al een jaar of achttien, houden de boot af.

o Neen, het is eten wat de pot schaft.

– Ik eet dat niet. Ik ben wijd achttien, ik moet dat niet eten.

o Ok, da-ag.

Niet zo lang daarna.

– Ik heb honger.

o M-mm.

– Mag ik soep maken, lekkere tomatensoep?

o Ja, probeer maar, veel succes.

– Zeg, ik ben wel wijd achttien hé.

o Ja hoor.

– Mamma, in welke pot moet ik dat doen?

o In die grote.

– Waar staat die?

o Onderste schuif.

– Hoe moet de dampkap op?

o Trekken.

– Ok.

– Zeg dat is hier alleen maar het lichtje van de dampkap…

o Knopje rechts.

– A ja.

– Hoeveel uien moeten daarin? Hoe snij je een uit? Zo, tiens da’s vreemd. Maar ja, ik heb ook nooit snijtechnieken gekregen op school…

– Oe, dat is glad zo’n ui, en stinken. Moet dat zo stinken een ui?

– Mmmm, en nu lekkere tomaten. Waar staan de tomaten?

o Zijn er niet, zitten in de saus bij de couscous.

– Komaan, zijn er dan geen tomaten?

o Waarom staat eigenlijk je dampkap op, je bent nog niet begonnen met koken?

– A, ja, ik weet niet, ok.

– Zijn er geen tomaten?

o Alleen nog in blik vanachter.

– Waar staan die blikken?

o Vanachter…

– A ja. Hoe doe je zo’n blik open? Zeg, dat gaat niet. Hoe moet je dat doen? Dat gaat gewoon niet. Stom blik.

R R R

o Zo.

– Hmmm, merci. Heej, dat is geen tomatenmoes maar zijn echte tomaten. Hoe moet ik dat nu doen? Mixen? Zeg dat snoer van die mixer is te kort. Wat moet ik nu?

Pruttel pruttel.

– Mmmm, soep. Zeg, die soep is zo flauw.

– Die soep is nog steeds flauw.

– Die soep blijft flauw.

– Man, wat is die soep flauw.

– Oesje, eikes, zo zout nu!

– Ik zal er een geroosterde boterham bij eten. Waar staat de broodrooster? Is er nog brood? Alleen van dat zelfgebakken brood? Hoe moet je dat snijden? Waar ligt dat groot mes dan? Hej, mijn boterham is te dik, ik krijg hem er niet tussen…

o Vergeet je de broodrooster niet op te ruimen?

– Zeg wat denk je wel, ik ben wijd achttien!

 

Alweer de Vuelta niet gewonnen

Ik pedaleerde op het steilste stuk van Alpe d’Huez. Het zweet gutste langs mijn voorhoofd, mijn fietstruitje stond open tot op de navel, maar verkoeling bracht het niet meer. Ik moest kleiner schakelen, en wou dat niet, mocht dat niet. Mijn hartslag racete al lang in het rood, maar de rol lossen, neen. De andere kregen het ook moeilijk, ik zag het aan de trillende voorarmen, en het steeds scheviger zwalpen. Die aanblik… het moest te doen zijn, ik kon het misschien wel halen. Ik duwde door, voor zover dat mogelijk bleek en Poulidor moest lossen, hij eerst, daarna Van Impe. Pantani brak en samen met Ocaña reed ik naar de top.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik zat achter zijn rug en greep mijn kans tot… psssscht. Dit kon niet waar zijn: psssssssccht. Mijn tube lek, liep leeg. Psssccccccht.

Het pssssccccht’en bleef aanhouden, ik voelde een supporter mij aan de schouder trekken. Duwen, trekken, duwen, trekken, psssschhht.
– Zeg moose, psssccchht, gaan we vrijen?
De fiets verdween en een bloemenmeisje reikte me een pluchen beer aan.
– Moo-oose, pssst.
Het bloemenmeisje loste op, ik viel van het podium in een zachte weide, die laken werd, die bed werd en ik was thuis.

Een pluchen beer schurkte zich tegen mij aan:
– Zeg, gaan we vrijen, komaan… Mmmmrrrrpp.
– Lammesloppebennohmoe…
– Mmmmrrrppp, nee hoor, je bent al wakker?
– Bergritgewonneuh plattentuubdjudjudju.
Ze likte in mijn oor, en overal elders ook.
– Beetjekoppijnwijnrojewijnrojewijn sloppesloppe.
– Gisterengrotejan vandaag kleine man. O-o-o, o-dol, mmmmrmrrrrrrppp.
En zo won ik zondag niet de Vuelta, maar toch een ritje.

Sex blijft een goede drijfveer

Zou jij ook niet eens opnieuw een stukje schrijven? Ze zet haar grootste bambi-ogen op en knippert met knisperende wimpers. Toe? Voor mij?

Ik pruttel tegen -dat is het spel natuurlijk- en grommel iets over tijdsgebrek en niet in form.

Maar je schreef toch zo graag en je blog was toch leuk? Lees maar eens terug, je zal wel weer goesting krijgen. Ze kronkelt langoureus in de zetel, terwijl ik mij afvraag wat ‘langoureus’ eigenlijk betekent.
Om haar stil te krijgen, lees ik enkele van mijn oudere stukjes terug, en ja, hier en daar krult een glimlach rond mijn mondhoeken.

Ziejewelziejewel! Ze likt mijn oor, en leest mee over mijn schouder. Het likken stopt.
Tiens, heb jij hierover geschreven toen wij al samen waren: sexy jodin, ciao bella, de rasp,… Zeg, ik weet niet…

Die meisjes duiken opnieuw op uit de nevelen van mijn geheugen. Ja, misschien moet ik wel weer beginnen bloggen.