Categorie archief: Ping Pong
Niet veel soeps
– Zeg dat eten is hier niet veel soeps hoor, couscous, bah, dat een mens daarmee zijn maag kan vullen. Is er niks anders?
Niet zo lang daarna.
– Ik heb honger.
R R R
Alweer de Vuelta niet gewonnen
Ik pedaleerde op het steilste stuk van Alpe d’Huez. Het zweet gutste langs mijn voorhoofd, mijn fietstruitje stond open tot op de navel, maar verkoeling bracht het niet meer. Ik moest kleiner schakelen, en wou dat niet, mocht dat niet. Mijn hartslag racete al lang in het rood, maar de rol lossen, neen. De andere kregen het ook moeilijk, ik zag het aan de trillende voorarmen, en het steeds scheviger zwalpen. Die aanblik… het moest te doen zijn, ik kon het misschien wel halen. Ik duwde door, voor zover dat mogelijk bleek en Poulidor moest lossen, hij eerst, daarna Van Impe. Pantani brak en samen met Ocaña reed ik naar de top.
Ik zat achter zijn rug en greep mijn kans tot… psssscht. Dit kon niet waar zijn: psssssssccht. Mijn tube lek, liep leeg. Psssccccccht.
Het pssssccccht’en bleef aanhouden, ik voelde een supporter mij aan de schouder trekken. Duwen, trekken, duwen, trekken, psssschhht.
– Zeg moose, psssccchht, gaan we vrijen?
De fiets verdween en een bloemenmeisje reikte me een pluchen beer aan.
– Moo-oose, pssst.
Het bloemenmeisje loste op, ik viel van het podium in een zachte weide, die laken werd, die bed werd en ik was thuis.
Een pluchen beer schurkte zich tegen mij aan:
– Zeg, gaan we vrijen, komaan… Mmmmrrrrpp.
– Lammesloppebennohmoe…
– Mmmmrrrppp, nee hoor, je bent al wakker?
– Bergritgewonneuh plattentuubdjudjudju.
Ze likte in mijn oor, en overal elders ook.
– Beetjekoppijnwijnrojewijnrojewijn sloppesloppe.
– Gisterengrotejan vandaag kleine man. O-o-o, o-dol, mmmmrmrrrrrrppp.
En zo won ik zondag niet de Vuelta, maar toch een ritje.
Sex blijft een goede drijfveer
Zou jij ook niet eens opnieuw een stukje schrijven? Ze zet haar grootste bambi-ogen op en knippert met knisperende wimpers. Toe? Voor mij?
Ik pruttel tegen -dat is het spel natuurlijk- en grommel iets over tijdsgebrek en niet in form.
Maar je schreef toch zo graag en je blog was toch leuk? Lees maar eens terug, je zal wel weer goesting krijgen. Ze kronkelt langoureus in de zetel, terwijl ik mij afvraag wat ‘langoureus’ eigenlijk betekent.
Om haar stil te krijgen, lees ik enkele van mijn oudere stukjes terug, en ja, hier en daar krult een glimlach rond mijn mondhoeken.
Ziejewelziejewel! Ze likt mijn oor, en leest mee over mijn schouder. Het likken stopt.
Tiens, heb jij hierover geschreven toen wij al samen waren: sexy jodin, ciao bella, de rasp,… Zeg, ik weet niet…
Die meisjes duiken opnieuw op uit de nevelen van mijn geheugen. Ja, misschien moet ik wel weer beginnen bloggen.